Οι γυναίκες που βρίσκονται σε τοκετό πρέπει να αντιμετωπίζονται με υπομονή και να αποφεύγονται κάποιες περιττές ιατρικές παρεμβάσεις, όπως η υπερβολική χρήση «τεχνητών πόνων» και οι περιττές καισαρικές τομές. Επίσης, οι γυναίκες πρέπει να έχουν ενεργό ρολό στη λήψη αποφάσεων, για τον τρόπο και τις συνθήκες στις οποίες γεννούν, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.)

Εξέλιξη τοκετού και αναίτιες καισαρικές

Με βάση αυτή τη σκέψη, αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο αξιολογείται η εξέλιξη του τοκετού. Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι η διαστολή του τραχήλου της μήτρας έπρεπε να έχει σταθερή πρόοδο, με σταθερό ρυθμό. Το κριτήριο αυτό κρίθηκε ως μη-ρεαλιστικό και ότι οδηγεί σε πολλές αναίτιες καισαρικές τομές.

Στη δεκαετία του ΄50, ο Αμερικάνος μαιευτήρας γυναικολόγος Emanuel Friedman μελέτησε την εξέλιξη του τοκετού και όρισε ότι ο τράχηλος της μήτρας πρέπει να έχει τουλάχιστον 1 εκατοστό διαστολή, κάθε ώρα που περνάει. Όμως, σύγχρονες μελέτες που έγιναν σε χιλιάδες γυναίκες, έδειξαν ότι η διαστολή του τραχήλου μπορεί να είναι και πιο αργή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα στην εξέλιξη του τοκετού αλλά και στην υγεία μητέρας και εμβρύου. Κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή και κάποιες από αυτές μπορεί να έχουν έναν φυσιολογικό τοκετό, με πιο αργό ρυθμό. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί ιδίως στις γυναίκες που γεννούν το πρώτο τους παιδί. Απαραίτητο είναι να παρακολουθούμε στενά τις ζωτικές λειτουργίες της γυναίκας, αλλά και συνεχή καταγραφή και παρακολούθηση του καρδιακού παλμού του εμβρύου με καρδιοτοκογράφημα.

Ελεύθερη επιλογή στο είδος του τοκετού από τη γυναίκα

Επίσης, οι γυναίκες πρέπει να είναι ελεύθερες να επιλέξουν τη θέση του σώματος τους τη στιγμή του τοκετού, ανάλογα με το πως νοιώθουν πιο άνετα. Επιπλέον, πρέπει να τους δίνουμε κάθε δυνατή βοήθεια για να τις απαλλάξουμε από τον πόνο κατά τον τοκετό. Σε κάθε περίπτωση, η γυναίκα πρέπει να συμφωνεί με τις γενικές αρχές του τοκετού και τους αντίστοιχους χειρισμούς κατά τη διάρκεια του τοκετού, αφού πρώτα ο μαιευτήρας γυναικολόγος της έχει εξηγήσει το λόγο για τον οποίο γίνεται αυτό.

Τέλος, ο μαιευτήρας γυναικολόγος θα πρέπει να κρίνει με φειδώ αν και πότε πρέπει να εφαρμόσει την επισιοτομή (δηλαδή το κόψιμο του δέρματος μεταξύ κόλπου και πρωκτού με σκοπό τη διευκόλυνση του τοκετού), η οποία δεν πρέπει να γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά μόνο όταν είναι απαραίτητο.