Φυσιολογικά, η ποσοτητα του αμνιακού υγρού αυξάνει οσο προχωρα η εγκυμοσύνη και φτάνει το 1 λίτρο. Σε κάποιες περιπτώσεις, περίπου στο 1% των εγκύων μπορεί να πλησιάσει τα δύο λίτρα. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται Πολυάμνιο ή υδράμνιο. Η μέτρηση της ποσότητας του αμνιακού υγρού γίνεται κυρίως με το υπερηχογράφημα.

Τα κυριότερα αίτια είναι ο σακχαρώδης διαβήτης της κύησης, οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες, οι λοιμώξεις, οι ανωμαλίες από το νευρικό και το πεπτικό σύστημα του εμβρύου, και η πολύδυμη κύηση.

Η αντιμετώπιση είναι συντηρητική και περιλαμβάνει την ανάπαυση της εγκύου και κυρίως την αμνιοπαρακέντηση, για να αφαιρέσουμε αμνιακό υγρό ώστε να ανακουφίσουμε την έγκυο αλλά και το έμβρυο. Επίσης έτσι μπορούμε να εκτιμήσουμε και την πνευμονική ωριμότητα του εμβρύου για να μπορέσουμε αν χρειαστεί να προκαλέσουμε τοκετό με ασφάλεια . Ο τοκετός χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί υπάρχει κίνδυνος πρόωρης αποκόλλησης του πλακούντα και ατονίας της μήτρας.

Ολιγάμνιο είναι η σημαντική μείωση της ποσότητας του αμνιακού υγρού. Τα αίτια που προκαλούν την κατάσταση αυτή είναι κυρίως η πρόωρη ρήξη των υμένων, οι ανωμαλίες των νεφρών-κύστης-ουρήθρας του εμβρύου, λοιμώξεις και άλλα.
Αν συμβεί νωρίς μπορεί να προκαλέσει ανατομικές βλάβες στο έμβρυο όπως στο σκελετό και στους πνεύμονες. Το έμβρυο και το αμνιακό υγρό παρακολουθούνται με υπερηχογράφημα και μόλις διαπιστωθεί η ύπαρξη κίνδυνου για την υγεία του εμβρύου (και αν οι πνεύμονες του είναι αρκετά ώριμοι)  αποφασίζεται άμεση πρόκληση του τοκετού.

Με την κατάλληλη παρακολούθηση μπορούμε να προφυλάξουμε την υγεία της μητέρας και του παιδιού και να εξασφαλίσουμε μια καλή εγκυμοσύνη, χωρίς απειλητικές επιπλοκές.