Όταν ένα ζευγάρι, που έχει τακτικές σεξουαλικές επαφές και προσπαθεί να επιτύχει μια εγκυμοσύνη, δεν μπορεί να τα καταφέρνει μέσα σε ένα έτος, τότε μιλάμε για «υπογονιμότητα».

Σήμερα, με τα νεότερα δεδομένα και τις τεχνικές, που έχουμε στη διάθεση μας, μπορούμε να πούμε πως ο όρος «στειρότητα», έχει σχεδόν καταργηθεί.

Που οφείλεται η υπογονιμότητα

Η υπογονιμότητα μπορεί να οφείλεται εξίσου και στον άνδρα και στη γυναίκα. Συνεπώς, σήμερα εξετάζουμε το υπογόνιμο ζευγάρι μαζί, και όχι ξεχωριστά. Αυτό ακούγεται λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι για να επιτύχουμε εγκυμοσύνη πρέπει να είναι φυσιολογικό το αναπαραγωγικό σύστημα τόσο της γυναίκας όσο και του άνδρα. Οποιαδήποτε ανωμαλία ή πάθηση του γεννητικού συστήματος μπορεί να μειώσει τη γονιμότητα του ζευγαριού.

Από τα σημαντικά αίτια υπογονιμότητας είναι η μεγάλη ηλικία της γυναίκας, καθώς η ποιότητα των ωάριων αρχίζει να μειώνεται μετά την ηλικία των 30 ετών. Εκτός από αυτά, κάποιες ορμονικές διαταραχές, συμφύσεις, ενδομητρίωση και άλλα, μπορεί να δυσκολέψουν τη σύλληψη.

Επίσης, φλεγμονές, τραύματα, ορισμένα φάρμακα ή επαγγέλματα, ορμονικές διαταραχές ή άλλες παθήσεις μπορεί να περιορίσουν την παράγωγη σπέρματος στον άνδρα, προκαλώντας συνήθως ασθενές ή λίγο σπέρμα.

Διάγνωση υπογονιμότητας

Η διάγνωση της υπογονιμότητας πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένο ιατρό και περιλαμβάνει λεπτομερές ιστορικό, κλινική εξέταση αλλά και μικροβιολογικές εξετάσεις, εργαστηριακές αναλύσεις αίματος, απεικονιστικές εξετάσεις κλπ. Τέλος, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν υστεροσκόπηση ή λαπαροσκόπηση αλλά και άλλες ειδικές εξετάσεις.

Η σωστή διάγνωση είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς θα μας δείξει το δρόμο για στοχευόμενη θεραπεία του ζευγαριού, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες του. Έτσι, αποφεύγουμε σπατάλη χρόνου και χρημάτων, αλλά και την ψυχολογική κούραση του ζευγαριού από την απογοήτευση και την αγωνία.

Θεραπεία υπογονιμότητας

Για τη σωστή θεραπεία πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πολλές παραμέτρους, όπως τη βάση του ιατρικού προβλήματος αλλά και τις οικονομικές δυνατότητες του ζευγαριού, την ηλικία, την ψυχολογική του διάθεση κλπ.

Πριν φτάσουμε σε εξωσωματική γονιμοποίηση, πρέπει να προσπαθήσουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους να δημιουργήσουμε το σωστό περιβάλλον και τις κατάλληλες προϋποθέσεις, για να αυξήσουμε τις πιθανότητες επιτυχίας για εγκυμοσύνη. Έτσι, ανάλογα με την περίπτωση και όπου αυτό χρειάζεται, πρέπει να καταπολεμήσουμε τις λοιμώξεις, να οργανώσουμε ένα σταθερό κύκλο, να βοηθήσουμε τη διέγερση των ωοθηκών, να αποκαταστήσουμε τα ανατομικά προβλήματα και να βοηθήσουμε το σπέρμα με σπερματέγχυση κλπ. Εάν όλα αυτά δεν αποδώσουν ή ο γυναικολόγος κρίνει ότι δεν θα βοηθήσουν να ξεπεραστεί το πρόβλημα, τότε μόνο χρειάζεται να προχωρήσουμε σε εξωσωματική γονιμοποίηση.

Στήριξη υπογόνιμου ζευγαριού

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να θυμόμαστε ότι η ψυχολογική υποστήριξη του ζευγαριού είναι ιδιαίτερα σημαντική σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Η γυναίκα πρέπει να νοιώθει ασφαλής, αλλά και να μη χάνει το κουράγιο της, μέχρι να επιτύχουμε εγκυμοσύνη. Ο άντρας πρέπει να σταθεί με δύναμη κι υπομονή και να μην καταβάλλεται από το ψευδές στίγμα της «ανικανότητας».

Με τη σωστή διερεύνηση και τη σωστή υποστήριξη του ζευγαριού, μπορούμε σήμερα να δώσουμε την ευκαιρία στο υπογόνιμο ζευγάρι να κρατήσει στην αγκαλιά του το παιδί, που τόσο πολύ επιθυμεί να αποκτήσει.

Δείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://www.γυναικολογοσ.com/ypogonimotita