Είναι χαρακτηριστικό πρόβλημα του πρώτου τριμήνου της κύησης και μάλιστα είναι συχνότερο στην πρώτη εγκυμοσύνη της γυναίκας. Η διάγνωση μπαίνει όταν η έγκυος κάνει περισσότερους από 5 εμέτους την ημέρα, με κίνδυνο να αφυδατωθεί και να μη μπορεί να τραφεί. Συνήθως συνυπάρχει απώλεια βάρους.

Είναι συχνότερη σε γυναίκες που τα οιστρογόνα και η χορειακή γοναδοτροπίνη τους είναι αυξημένες, όπως για παράδειγμα στη δίδυμη κύηση. Σημαντική είναι και η ψυχολογική κατάσταση της εγκύου.
Αφού αποκλείσουμε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα από το πεπτικό σύστημα της  εγκύου, η γυναίκα πρέπει να εισαχθεί σε νοσοκομείο για να αναπληρώσουμε τα υγρά και τις βιταμίνες που έχει χάσει με τους εμετούς και να γίνει η κατάλληλη θεραπεία του προβλήματος.

Αν η θεραπεία αποτύχει υπάρχει ο κίνδυνος της αφυδάτωσης και υποθρεψίας της μητέρας, που μπορεί να δημιουργήσει καθυστέρηση της ανάπτυξης του εμβρύου.