Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γονέων, αναρωτιέμαι «Τι σημαίνει να είσαι γονιός;»
Δεν έχω κάνει δικά μου παιδιά. Βλέπετε η επιστήμη με απορρόφησε ίσως περισσότερο και αφιερώθηκα σε αυτό. Μπορώ όμως να σας μεταφέρω τα βιώματα μου, ως παιδί μιας οικογένειας, αλλά και ως γιατρός που βλέπω καθημερινά ζευγάρια, είτε να προσπαθούν να γίνουν γονείς είτε να ξεγεννώ τα παιδιά τους.
Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου οι γονείς μου με δίδαξαν τα περισσότερα πράγματα μέσα από το δικό τους παράδειγμα.
Είδα τους γονείς μου να περιορίζουν το «θέλω» τους για χατίρι των παιδιών τους.
Να βάζουν σε προτεραιότητα τα παιδιά τους και όχι τον εαυτό τους.
Να σκέπτονται πρώτα το μέλλον των παιδιών τους και όχι το δικό τους παρόν.
Να ξενυχτούν από αγωνία στην αρρώστια μας, να αγωνιούν ακόμα και όταν είμαστε καλά για να μη συμβεί κάτι κακό.
Να ξενυχτούν από αγωνία μέχρι να γυρίσω, όταν εγώ ξενυχτούσα για τη διασκέδαση μου.
Να χαίρονται διπλά με τη χαρά μου και να λυπούνται διπλά με τη λύπη μου.
Είδα τους γονείς μου να σφίγγουν τα δόντια στον πόνο τους για να μην ανησυχήσουν τα παιδιά.
Είδα να λένε «όχι» σε διασκεδάσεις, για να μας εξασφαλίσουν ένα καλύτερο «αύριο».
Είδα τους γονείς μου να καμαρώνουν για τα παιδιά τους και όχι για τον εαυτό τους.
Αυτό σημαίνει γονιός !!!
Στη δουλειά μου είδα ανθρώπους να έρχονται για να ζητήσουν τη βοήθεια μου για να γίνουν γονείς.
Να είναι δυστυχισμένοι γιατί το όνειρο τους δεν είχε γίνει ακόμα πραγματικότητα.
Είδα ανθρώπους να κλαίνε όταν «ακουμπούσαν στα χέρια μου» το πρόβλημα της υπογονιμότητάς τους.
Είδα ανθρώπους να αγωνιούν μήπως το πρόβλημα δεν τους επιτρέψει να αποκτήσουν παιδί και να γίνουν γονείς.
Είδα ανθρώπους να λάμπουν όταν βρίσκαμε την αιτία του προβλήματος και καταλάβαιναν ότι υπάρχει λύση και ότι η ελπίδα τους να αποκτήσουν παιδί, ήταν ζωντανή.
Αυτό σημαίνει γονιός !!
Επίσης, στη δουλειά μου είδα ανθρώπους να λάμπουν από ευτυχία όταν τους ανακοίνωσα ότι τα έχουν καταφέρει κι έχει ξεκινήσει η εγκυμοσύνη τους.
Είδα ανθρώπους να έχουν βλέμμα λαμπερό, να γελούν, να αγκαλιάζονται και να με αγκαλιάζουν από ευτυχία, να μου λένε «ευχαριστώ» και να βλέπεις στα μάτια τους ότι το εννοούν.
Είδα ανθρώπους να αγωνιούν σε κάθε εξέταση μήπως το παιδί τους δεν αναπτύσσεται σωστά, μήπως το παιδί έχει πρόβλημα.
Είδα ανθρώπους να δακρύζουν όταν έβλεπαν την εικόνα στην οθόνη του υπέρηχου και να κλαίνε από χαρά όταν άκουγαν για πρώτη φορά την καρδία του εμβρύου.
Είδα ανθρώπους να κάνουν όνειρα για το παιδί τους, να κάνουν σχέδια για το μέλλον και ως από θαύμα δεν μιλούσαν για τους εαυτούς τους άλλα για το παιδί που θα γεννηθεί.
Τέλος, είδα ανθρώπους που έκλαιγαν από χαρά στην αίθουσα τοκετού, που έπαιρναν το νεογέννητο στα χέρια τους και ένιωθαν «γεμάτοι», ένιωθαν σαν να είχαν κερδίσει τα πλούτη και τις χαρές όλου του κόσμου.
Είδα ανθρώπους να με αγκαλιάζουν, να με φιλούν, να προσπαθούν να μου φιλήσουν τα χέρια όσο και αν ένιωθα αμήχανα.
Είδα ανθρώπους να ξεχνούν πόνο, ταλαιπωρία και αγωνία και να είναι ευτυχισμένοι μόνο και μόνο γιατί είχαν το παιδί τους στα χέρια τους.
Είδα ανθρώπους που έλεγαν το μωρό «παιδί μου» και έτρεμε η φωνή τους από χαρά και από συγκίνηση.
Αυτό σημαίνει να είσαι γονιός !
Και τελικά «βλέπω» ότι γονιός είναι να βιώνεις μοναδικά συναισθήματα που σε γεμίζουν και κάνουν ανεπανάληπτη τη ζωή σου. Γονιός είναι να κάνεις μια θεϊκή υπέρβαση βάζοντας τον εαυτό σου στο παρασκήνιο και φωτίζοντας μια άλλη ύπαρξη, το παιδί σου.
Αυτό σημαίνει γονιός!!!
Παναγιώτης Χριστόπουλος
Μαιευτήρας Γυναικολόγος